Σαββατοκύριακο με την Κατερίνα

Σήμερα αγαπητοί μου νονοί για το Σαββατοκύριακο με πήρε η Κατερίνα Λάμπρου.

Όταν χτύπησε το κουδούνι ο κύριός της μ' έδωσε σ' αυτήν. Η Κατερίνα με έσφιξε γερά στην αγκαλιά της και μου είπε ότι θα περάσουμε πολύ καλά και ότι θα πάμε πολλές βόλτες μαζί!

Όταν φτάσαμε στο σπίτι η μαμά της μας είχε έτοιμο ένα από τα αγαπημένα της φαγητά. Φάγαμε με όρεξη και μετά πήγαμε στο σαλόνι και είδαμε ένα DVD του Garfield.

Αργότερα με πήγε στο δωμάτιό της να γνωρίσω και τα άλλα ζωάκια. Το ένα ήταν ένα μικρό μαϊμουδάκι στο ύψος μου, το δέυτερο ένας μεγάλος αρκούδος, το τρίτο ήταν ένα ακόμα πιο μεγάλο γουρουνάκι και το τέταρτο ήταν μια μικρή χελώνα. Μετά πέσαμε και οι δυο για ύπνο αγκαλίτσα.

Όταν ξυπνήσαμε ο μπαμπάς της μας πήγε μαζί με τον ξάδερφό της το Μάριο στον κινηματογράφο. Φάγαμε πολύ ποπ κορν και φουσκώσαμε. Γυρίσαμε σπίτι αργά κι επειδή ήμασταν κουρασμένοι κοιμηθήκαμε αμέσως.

Το Σάββατο το πρωί η Κατερίνα έπρεπε να κάνει τα μαθήματά της, γι' αυτό με άφησε σε μια γωνιά μόνο μου και ήμουν στεναχωρημένος. Όταν όμως τελείωσε με πήρε αγκαλιά και μου ζήτησε συγγνώμη που με παραμέλησε αλλά έτσι έπρεπε. Το Σαββατοκύριακο ήταν ελεύθερο. Το μεσημέρι είχαμε ραντεβού, με οικογενειακούς φίλους της να πάμε στον Κέδρινο λόφο, στο ζωολογικό κήπο. Περάσαμε πολύ ωραία κι εγώ ακόμη καλύτερα γιατί οι φίλοι της η Φιλίτσα και ο Διονύσης με είχαν συνέχεια αγκαλιά. Όταν γυρίσαμε σπίτι ήμασταν κουρασμένοι και αποκοιμηθήκαμε στον καναπέ.

Την Κυριακή το πρωί αφού φάγαμε πρωινό όλοι μαζί, χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η γιαγιά της και ο παππούς της και μας κάλεσαν στο χωριό επειδή η μέρα ήταν καλή. Ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο και η Κατερίνα ήταν πολύ χαρούμενη, είχε να τους δει καιρό. Ευτυχώς το χωριό της είναι κοντά στην πόλη γιατί την πειράζει το αυτοκίνητο. Ο παππούς της μας πήγε στο ηρώον του χωριού σ' ένα ύψωμα. Εκεί έχει ένα μεγάλο άγαλμα που δείχνει έναν άγγελο να κρατά ένα στρατιώτη. Πιο κάτω έχει ένα μουσείο, ένα κανόνι και πολλές προτομές αξιωματικών. Η Κατερίνα μου εξήγησε πως εδώ το 1912-13 έγινε μια μεγάλη μάχη. Αυτή η μάχη ονομάστηκε Κιλκίς - Λαχανά και οι Έλληνες νίκησαν του Βούλγαρους. Κρίμα που το μουσείο ήταν κλειστό.

Γυρίσαμε πολύ αργά στο σπίτι γιατί η Κατερίνα ήθελε να μείνει κι άλλο στο χωριό. Όταν ξαπλώσαμε με αγκάλιασε και μου ψιθύρισε πως θα ήθελε να με κρατήσει κι άλλο (φαίνεται ήμουν καλή συντροφιά), αλλά αυτό δε γινόταν. Έπρεπε να επισκεφθώ και κάποιον άλλο.

Παλληνέος + Κατερίνα = Φίλοι για πάντα!